Yağ borusu vidalarının yüzey işlemi ve korozyon anti-korozyon etkisi farklı malzemeler üzerinde nasıl performans gösterir?

Farklı malzemeler açısından, yüzey işlemi ve korozyon önleyici etkileri Yağ borusu vidaları önemli ölçüde farklıdır. Yaygın yüzey işlem yöntemleri arasında galvanizleme, fosfat, kaplama (poliüretan kaplama gibi), elektrokaplama, püskürtme, vb. Farklı malzemelerin korozyon direnci bileşimlerine, yüzey işlem teknolojisine ve kullanım ortamlarına bağlıdır.

Galvanizasyon, özellikle karbon çeliğinde yaygın bir korozyon önleme tedavisidir. Vida yüzeyini bir çinko tabakasıyla kaplayarak, özellikle nemli veya tuzlu ortamlarda korozyon direncini etkili bir şekilde geliştirebilirsiniz. Sıcak dip galvanizleme genellikle elektro-galvanizasyondan daha güçlü bir korozyon anti-etkisine sahiptir. Fosfat, metal yüzeylerin korozyon direncini arttırır ve boya veya yağlayıcılar gibi diğer kaplamalara vida yapışmasını iyileştirmeye yardımcı olur. Poliüretan kaplama veya epoksi kaplama kullanımı, boru vidalarının korozyon direncini iyileştirebilir ve sert çalışma ortamları için uygundur.

Çeliğin kendisi, özellikle neme veya kimyasallara maruz kaldığında korozyona duyarlıdır. Yüzey işlemi çeliğin korozyon direncini önemli ölçüde iyileştirebilir, ancak uzun süreli kullanım için düzenli denetimler gereklidir.

Paslanmaz çelik vidalar genellikle pürüzsüz bir yüzey oluşturmak için mekanik olarak parlatılır veya elektrolitik olarak parlatılır, böylece korozyon direncini, özellikle klorürlere (deniz suyu gibi) daha iyi korozyon direncini iyileştirir. Yüzey sertliği ve korozyon direnci, yüksek sıcaklıklara azot eklenerek arttırılır, bu da son derece yüksek aşınma direnci ve korozyon direnci gerektiren uygulamalar için uygundur.

Paslanmaz çeliğin kendisi, doğal korozyon anti-özelliklerine, özellikle tuzlu suya ve asidik ortamlara karşı mükemmel korozyon direncine sahip olan yüksek alaşımlı paslanmaz çelik (tip 316 gibi) vardır. Bu nedenle, birçok endüstriyel uygulamada, paslanmaz çelik, yüksek korozyon koruma gereksinimlerine sahip yağ borusu vidaları için tercih edilen malzemedir.

Bakır alaşımları, havaya maruz kaldığında doğal olarak bir oksit tabakası (patina gibi) oluşturur ve bu da daha fazla korozyonu etkili bir şekilde önleyebilir. Bazen bakır vidalar korozyon direncini arttırmak için koruyucu bir film ile kaplanır. Bakır ve bakır alaşım malzemelerinin kendileri, özellikle deniz suyu veya tuzlu ortamlarda güçlü korozyon direncine sahiptir. Ancak bazı asidik ortamlarda bakır aşınabilir.

Anodizasyon, alüminyum malzemeler için yaygın olarak kullanılan bir yüzey işlem yöntemidir. Elektrokimyasal reaksiyon yoluyla alüminyum yüzeyde güçlü bir alüminyum oksit filmi oluşturur, bu da özellikle nemli veya asidik ortamlarda korozyon direncini önemli ölçüde artırır. Alüminyum alaşımları, kaplama yoluyla korozyon direncini (püskürtme veya elektrostatik püskürtme gibi), özellikle dış oksidasyona karşı koyabilen koruyucu filmi artırabilir. Alüminyum iyi korozyon direncine sahiptir, ancak paslanmaz çelik ile karşılaştırıldığında, bazı aşırı ortamlarda (yüksek tuzluluk ortamları gibi) korozyona daha az dirençlidir. Bununla birlikte, eloksal ve kaplama korozyon direncini önemli ölçüde artırabilir.

Titanyum, özellikle deniz suyu veya yüksek sıcaklık ortamlarında korozyona son derece dirençlidir. Titanyumun kendisi doğal olarak havada pasifleştirici bir oksit filmi oluşturacak ve mükemmel korozyon direnci sağlayacaktır. Bu performansı arttırmak için bazen yüzey pasivasyonu veya anodizasyon yapılır. Titanyum son derece yüksek korozyon direncine sahiptir ve özellikle kimyasal reaksiyon gemileri, deniz ortamları, vb. Gibi aşırı ortamlarda kullanım için uygundur.

Boru vidalarının spesifik uygulaması için, malzeme seçimi çalışma ortamına, maliyet ve dayanıklılık gereksinimlerine göre belirlenmelidir. Çalışma ortamı yüksek aşındırıcı ortam veya yüksek tuz ortamları içeriyorsa, paslanmaz çelik ve titanyum alaşımları en iyi seçim olabilir